Ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα με θέμα τη ζωγραφική και τα εικαστικά με γενικό παιδαγωγικό στόχο την ενδυνάμωση της οπτικής αντίληψης, την ανάπτυξη καλλιτεχνικών δεξιοτήτων, την διεύρυνση της φαντασίας, την ανάπτυξη ατομικής έκφρασης και πειραματισμού, την ανάπτυξη της ανεξαρτησίας. Και με επιμέρους στόχους κατά την υλοποίηση:  την ανάπτυξη αισθητικής και κριτικής στάσης στο γενικότερο εικαστικό «γίγνεσθαι» ,την ανάπτυξη ικανοτήτων επικοινωνίας και συνεργασίας – εργασίας σε ομάδα, την ανάπτυξη υπευθυνότητας και συνέπειας σε προγραμματισμό, την ανάπτυξη δεξιοτήτων έρευνας, συγκέντρωσης, αξιολόγησης και παρουσίασης υλικού.

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2020

Οι μαθητές και οι μαθήτριες ξεκίνησαν τη χρονιά δημιουργώντας τρία έργα: Blue I, II, III, 1961 του Joan Miro.

Υπάρχουν λέξεις… για τα μπλε του Joan Miro;

Υπάρχουν λέξεις που δεν μπορούν να ειπωθούν δύο φορές,
εκείνος που τις είπε κάποτε ξόδεψε όλες σου τις αισθήσεις.
Μόνο δύο πράγματα δεν έχουν ποτέ το τέλος τους:
το γαλάζιο του ουρανού και του Δημιουργού το έλεος.

(Anna Akhmatova)

Το φωτογραφικό εργαστήρι και το πρόγραμμα Οπτική αρμονία, αισθητική και χρώματα θα επισκεφθούν την έκθεση «Finotti: Fine Notte. Το τέλος της νύχτας» στη Θεσσαλονίκη από 19 έως 21 Μαρτίου 2020

Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών.

«Finotti: Fine Notte. Το τέλος της νύχτας»

Ένας από τους μεγαλύτερους γλύπτες εν ζωή, ο Novello Finotti, έρχεται στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ. από την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2020.

Η έκθεση θα παρουσιάζει ένα αντιπροσωπευτικό σύνολο έργων του (π. 70 έργα) τα περισσότερα σε μάρμαρο και μεγάλων διαστάσεων (10 από αυτά ξεπερνούν τα 2,50 μέτρα).

O Finotti (γεννήθηκε στη Verona το 1939) είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους γλύπτες με έργο αντίστοιχο της κατηγορίας ενός Giacometti, Miro ή Dali, μιας ομάδας καλλιτεχνών του 20ού αιώνα η οποία έχει επηρεάσει και θα επηρεάζει τη σύγχρονη γλυπτική ως έκφραση, τεχνική και τολμηρή διατύπωση. Ανακάλυψη του Ιόλα από το 1972, εκθέτει στη γκαλερί του στο Μιλάνο και στη Νέα Υόρκη παράλληλα σχεδόν με άλλες επιλογές του, όπως τον Τάκι, αλλά και τους Matta, De Chirico, Magritte κ.ά. Ο Finotti επηρεάστηκε από την αρχαία ελληνική γλυπτική, όταν ο Ιόλας τον έφερε στην Αθήνα και επισκέφτηκε την Ακρόπολη και τα μουσεία της. Έκτοτε το μάρμαρο κέρδισε την προτίμησή του ως υλικό. Ο Finotti έχει αναλάβει μεγάλες παραγγελίες έργων στην Ιταλία, στη Verona, Padova, ιδιαίτερα όταν ανέλαβε να εκτελέσει τον γλυπτό διάκοσμο για το επιτύμβιο του Πάπα Ιωάννη ΧΧΙΙΙ στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη (2001).

To 1976 συμμετείχε στην έκθεση “il Bronzetto Italiano” στη Ρώμη, η οποία ταξίδεψε στη Φινλανδία, Δανία και Νορβηγία. Έχει εκθέσει ατομικά αλλά και σε σημαντικές ομαδικές στη Biennale Βενετίας, Buenos Aires, Montevideo, Rio de Janeiro, Sao Paolo/Brazil, Osaka, Tokyo, Hong Kong, Βερολίνο, Lugano, Νέα Υόρκη, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Λονδίνο κ.α.

Στο Τελλόγλειο τονίζεται, εκτός των άλλων, η σημασία της δεξιοτεχνικής τεχνικής του στο μάρμαρο, που σχετίζεται με τη μαθητεία του σε Ιταλούς παραδοσιακούς μαρμαρογλύπτες, ιδιαίτερα στην κατεργασία του μάρμαρου της Καράρα, αλλά και με την επίδραση της ελληνικής αρχαιότητας στο έργο του. Την έκθεση θα συνοδεύσει μεγάλος αριθμός παράλληλων εκδηλώσεων, καθώς και ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα.

Διάρκεια έκθεσης 7 Φεβρουαρίου 2020 – 14 Ιουνίου 2020.

Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2019

Η 25η Νοεμβρίου αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως η ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, υπενθυμίζοντας ότι δεν αποτελεί ιδιωτική υπόθεση. Απεναντίας, η ψυχολογική, σεξουαλική,σωματική ή λεκτική βία κατά των γυναικών, αποτελεί σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα που δεν περιορίζεται σε σύνορα, κοινωνικούς, οικονομικούς ή πολιτισμικούς περιορισμούς, αλλά μας αφορά όλους και όλες.

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2019

Οπτική αρμονία, αισθητική και χρώματα.
Γιάννης Γαΐτης, Λαθραναγνώστες.

 Το φωτογραφικό εργαστήρι και το πρόγραμμα Οπτική αρμονία, αισθητική και χρώματα θα επισκεφθούν τις εξής εκθέσεις στη Θεσσαλονίκη από 15 έως 17 Μαρτίου 2018

Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών.

Σωτήρης Σόρογκας: κατά βάθος είναι ζήτημα φωτός

Στην έκθεση παρουσιάζονται περίπου 90 έργα από όλες τις περιόδους της εικαστικής διαδρομής του σημαντικού καλλιτέχνη, μιας διαδρομής που υπερκαλύπτει τον μισό αιώνα, με αφετηρία τη δεκαετία του ‘50, όταν ήταν ακόμα φοιτητής στην ΑΣΚΤ, ενώ τα πιο πρόσφατα χρονολογούνται το 2016. Ο βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών δημιουργός, ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ, διδάχθηκε τη ζωγραφική από τον Γιάννη Μόραλη, παρουσίασε έργα του σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις κι εκπροσώπησε την Ελλάδα σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις, όπως η Μπιενάλε του Sao Paolo (1981) τα Ευρωπάλια (1982) και η 3η Μπιενάλε Χαρακτικής του Baden Baden (1983).

«Ο Σωτήρης Σόρογκας, ένας ξεχωριστός, ολοκληρωμένος πνευματικός άνθρωπος, μια χαρισματική, ανήσυχη προσωπικότητα, δεν είναι απλώς ένας σπουδαίος εικαστικός καλλιτέχνης», σημειώνει στο κείμενό της στον κατάλογο της έκθεσης η γενική γραμματέας του Δ.Σ. του Τελλογλείου, καθηγήτρια του ΑΠΘ, Αλεξάνδρα Γουλάκη – Βουτυρά και προσθέτει: «Ανήσυχος διανοούμενος, με μια στοχαστική, ασκητική, ιερατική στάση απέναντι στα πράγματα, τη ζωή, τον κόσμο, είναι εξίσου δάσκαλος, μελετητής, μαχητής σε θέματα πολιτισμού, ηθικής, αδιεξόδων, φιλοσοφικών-μεταφυσικών ερωτημάτων, με μια έντονη τάση στην ποιητική έκφραση, με εκλεκτικές συγγένειες που έχουν επανειλημμένα επισημανθεί ως επιδράσεις, φιλίες, επιρροές».

Δεσπόζουσα θέση στην έκθεση έχει ένα έργο από τη συλλογή του Τελλογλείου -«Ο ωραιότερος πίνακας της νεοελληνικής ζωγραφικής» κατά την Αλίκη Τέλλογλου- το τρίπτυχο του Σόρογκα, Ο καθιστός άνδρας με το κόκκινο γαρύφαλλο (Νίκος Μπελογιάννης), έργο του 1971 (ακρυλικό και κάρβουνο 162Χ130 εκ. το καθένα).

Κι ακόμη, στην έκθεση στο Τελλόγλειο ξεδιπλώνονται τα αγαπημένα θέματα του καλλιτέχνη: πέτρες, αρχαία ελληνικά αγάλματα, τμήματα ερειπίων, παπαρούνες, κουρέλια, σκουριές, αλυσίδες, θαλασσινά ξύλα, βάρκες, πόρτες, άλογα και πορτρέτα. Βασικά χαρακτηριστικά τους το καθαρό, αψεγάδιαστο σχέδιο και η λιτή χρωματική παλέτα του, όπου κυριαρχούν το μαύρο και το άσπρο, ενώ δευτερεύοντα λόγο έχουν το γαλάζιο, το κόκκινο κι αποχρώσεις του κίτρινου.

Τα θέματα που επιλέγει ο Σωτήρης Σόρογκας δηλώνουν τον ποιητικό τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τον χώρο, τον χρόνο και τη μεταξύ τους σχέση, τη ζωή και τον θάνατο, ιδίως την φθορά. «Είναι δύσκολο να προσδιορίσω τους λόγους αυτής της εμμονής στα θέματα της φθοράς, και όποτε το επιχειρώ διαπιστώνω τον κίνδυνο διολισθήσεως σε τέλματα συναισθηματισμού, τα οποία κατά τη γνώμη μου, είναι θανάσιμα αμαρτήματα όχι μόνο για τον ζωγράφο, αλλά και για κάθε δημιουργό», γράφει ο ίδιος.

Στην έκθεση η ζωγραφική του Σόρογκα παρουσιάζεται σε αμφίδρομη σχέση με την ποίηση του Σεφέρη, με την οποία ο μεγάλος ζωγράφος ανέπτυξε στενή σχέση, αλλά και του Ελύτη, του Κάλβου, του Εγγονόπουλου, του Εμπειρίκου, του Ρίτσου, της Δημουλά κ.ά. «Ο Σόρογκας, ωστόσο, δεν οπτικοποιεί την ποίησή τους, αλλά συμπορεύεται, συνυπάρχει. Δεν ερμηνεύει αυτά που λέει ο ποιητής, αλλά εκφράζει ζωγραφικά αυτά που δεν μπορούν να ειπωθούν με λέξεις», παρατηρεί η κ. Βουτυρά.

Σημαντικές ενότητες αποτελούν οι μακέτες που φιλοτέχνησε για το Αττικό Μετρό-Σταθμό Λαρίσης, καθώς και τα πορτρέτα μεγάλων μορφών της λογοτεχνίας, όπως ο Γιώργος Σεφέρης, ο Κ.Π. Καβάφης, ο Γιώργος Βιζυηνός, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, αλλά και σύγχρονων ποιητών με τους οποίους συνδέθηκε με φιλικούς δεσμούς, όπως οι Μιχάλης Γκανάς και Αντώνης Φωστιέρης. Παράλληλα παρουσιάζονται αγιογραφίες του καλλιτέχνη και φωτογραφίες του.

Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Μονή Λαζαριστών

Κώστας Τσώλης, Another day in paradise

Μια ακόμη μέρα στον Παράδεισο «υπόσχεται» με τρόπο προκλητικά ειρωνικό ο εικαστικός Κώστας Τσωλης. Αρχειακό φωτογραφικό υλικό, εικονογραφήσεις εφημερίδων και περιοδικών, διαφημιστικές αφίσες και αποσπάσματα από ντοκιμαντέρ βρίσκονται στον πυρήνα της δημιουργίας του, με συνθέσεις οι οποίες επικεντρώνονται στις έννοιες της ιστορίας, της ατομικής και συλλογικής μνήμης.
Η ζωγραφική του Κώστα Τσώλη προκαλεί το βλέμμα υπερβαίνοντας τις συμβάσεις του. Απευθύνεται, σημαίνει , παρακινεί, εγείρει ζητήματα υπαρξιακής και οντολογικής τάξης και επικαλείται μια βαθύτερη επικοινωνία. Πρωταγωνιστές των έργων του, μια λίστα γεγονότων και υποκειμένων: οι επαναστατικοί και λαϊκοί ηγέτες και αγωνιστές, τα πορτραίτα πνευματικών προσωπικοτήτων, οι ανθρωπολογικές μελέτες, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και η Αμερική των φυλετικών διακρίσεων, τα εθνικά εμβλήματα, τα σύμβολα της αγωνιστικότητας αλλά και της εξουσίας, οι σκηνές της εξέγερσης, τα θύματα και η βία της κρατικής καταστολής της πρόσφατης ιστορίας, οι όψεις της Ελλάδας της κρίσης και οι αναποδογυρισμένες βάρκες των προσφύγων στον βυθό του Αιγαίου.
Μας προσκαλεί σ’ ένα ταξίδι στα πιο σκοτεινά και δύσκολα μονοπάτια της Ιστορίας και της Μνήμης, όπου ο καθένας μπορεί να επιλέξει τον βαθμό συμμετοχής και εμπλοκής του, με την ομώνυμη έκθεση -“Another day in paradise”

Επιμέλεια έκθεσης: Γιάννης Μπόλης, Ιστορικός Τέχνης – Επιμελητής ΚΜΣΤ

Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.

Μια μελέτη των διαφορετικών τρόπων με τους οποίους σύγχρονοι Έλληνες φωτογράφοι πραγματεύονται το αυτοπορτραίτο συνιστά η έκθεση selfimages.
Στην έκθεση, που επιμελείται η Νατάσσα Μαρκίδου, παρουσιάζονται περισσότερα από 130 έργα 33 Ελλήνων δημιουργών, που διαρθρώνονται σε πέντε ενότητες: Αυτοβιογραφία, Ταυτότητα, Ρευστότητα, Οικείο και Δημόσιο, Αρχέγονη Μνήμη. Στις ενότητες αυτές, οι ιστορικές καταβολές του αυτοπορτραίτου ανακυκλώνονται δημιουργικά στις περιοχές διαπραγμάτευσης του δημιουργού με την εικόνα του. Όπως επισημαίνει η επιμελήτρια για τις ενότητες:
«Αυτοβιογραφία. Η αμφισβήτηση στερεότυπων ρόλων και η ανάγκη ενός διαλόγου για τον μηχανισμό του υποσυνείδητου στην ανθρώπινη συμπεριφορά, έδωσε το έναυσμα σε μια σειρά φωτογράφων να διαπραγματευθούν με το σύνθετο ζήτημα της αυτοβιογραφίας μέσω της φωτογραφίας, η οποία αναλαμβάνει τον ρόλο ενός διεισδυτικού καθρέφτη.
Ταυτότητα. Οι φωτογράφοι αντιμετωπίζουν την οντότητά τους ως μοντέλο που διεισδύει σε αναπαραστάσεις για να τις κατανοήσει ή να τις παρωδήσει, μεταμφιέζονται σε στερεότυπο καλλιτέχνη, σε κούκλα ή υποδύονται ρόλους υβριδικής περσόνας. Τα έργα συνδέονται άμεσα με τις κριτικές πρακτικές που συναντούμε στο πλαίσιο του προγράμματος του μεταμοντερνισμού.
Ρευστότητα. Ο εαυτός αναπαρίσταται σε διαφορετικούς βαθμούς μεταμόρφωσης, αναλαμβάνοντας έναν ρόλο χωρίς διακριτές προσωπικές αναφορές, ενώ το σώμα αντιμετωπίζεται συχνά ως πρώτη ύλη και εντοπίζεται σε μια περιοχή μετάβασης από μια συνθήκη σε μια άλλη ή συγκερασμού καταστάσεων, όπως Πραγματικό – Φαντασματικό, Έμψυχο – Άψυχο, Συνοχή – Αποσπασματικότητα, Παιδικότητα – Ενηλικίωση, Στατικότητα – Αιώρηση.
Οικείο και Δημόσιο. Οι φωτογράφοι βρίσκονται σε μια διαδικασία ανάγνωσης του εσωτερικού χώρου ως περιβάλλον, όπου ενίοτε συντελείται ένα ιδιότυπο τελετουργικό επικοινωνίας με το παρελθόν, το οποίο επικυρώνεται μέσω της φωτογραφίας, ενώ ο δημόσιος χώρος, αποτελεί επίσης πεδίο εξερεύνησης και αναπόλησης, που επιδρά στο άτομο μέσω της συλλογικής μνήμης και της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Αρχέγονη Μνήμη. Ο εαυτός ωθείται προς τη φύση μέσω μιας προϋπάρχουσας γνώσης, που την αναγνωρίζει ως τόπο καταγωγής και κατάληξης της ύπαρξής του. Μια σειρά δράσεων και αυτοσχέδιων τελετουργικών, καταδεικνύει πως οι φωτογράφοι, αποζητούν στο φυσικό περιβάλλον την ταυτότητα και την ψυχική τους ανάταση».
Οι φωτογράφοι που παίρνουν μέρος στην έκθεση selfimages είναι οι: Anton / Δημοσθένης Αγραφιώτης / Περικλής Αλκίδης / Γιώργος Αναστασάκης / Κωστής Αντωνιάδης / Πάνος Βαρδόπουλος / Αναστασία Βλαχάκη / Θωμάς Γερασόπουλος / Άρις Γεωργίου / Γιώργος Δεπόλλας / Αγγελική Δουβέρη / Νικολέττα Ζήση / Μιχάλης Καλαϊτζάκης / Λίζη Καλλιγά / Χριστίνα Κάλμπαρη / Τάνια Καμίδου / Νατάσσα Καντεμίρη / Πάνος Κοκκινιάς / Γιάννης Κουκουράκης / Λεωνίδας Κουργιαντάκης / Νίκος Κωνσταντινίδης / Βασίλειος Κωνσταντίνου / Ελένη Μαλιγκούρα / Γεωργία Ματσαμάκη / Στέλλα Μουζή / Αχιλλέας Νάσιος / Στέφανος Πάσχος / Αλεξία Πρασσά / Μανώλης Σκούφιας / Κατερίνα Τσακίρη / Δημήτρης Τσουμπλέκας / Αθηνά Χρόνη / Κωνσταντίνος Φούκης.

Τα έργα της έκθεσης έρχονται σε διάλογο με την εποχή του μαζικού φαινομένου της selfie, της φωτογραφικής αυτοαναπαράστασης που κατακλύζει τα κοινωνικά δίκτυα. Στο πλαίσιο αυτού του διαλόγου, το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης διενήργησε διαγωνισμό selfie μέσω της επίσημης σελίδας του στο Facebook, όπου οι χρήστες είχαν τη δυνατότητα να συμμετέχουν ανεβάζοντας τη δική τους selfie στην ειδική εφαρμογή, καλώντας στη συνέχεια τους διαδικτυακούς τους φίλους να ψηφίσουν. Μετά από τρεις εβδομάδες, περίπου 700 συμμετοχές και περισσότερους από 8.000 χρήστες που ψήφισαν, αναδείχθηκαν οι 100 selfie με τα περισσότερα like (https://apps.brainweb.gr/thmphotocontest/winners), οι οποίες θα παρουσιαστούν στην είσοδο του ΜΦΘ.
Παράλληλα, το ΜΦΘ δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες της έκθεσης selfimages να αυτοφωτογραφίζονται στον εκθεσιακό χώρο και να βλέπουν απευθείας τη selfie τους σε μία ειδική οθόνη προβολής που θα βρίσκεται τοποθετημένη στην υποδοχή του Μουσείου, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μία διαδραστική σχέση με ένα ή περισσότερα έργα της έκθεσης.

Χώρος: Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Α’, 1ος όροφος, Λιμάνι)
Επιμέλεια: Νατάσσα Μαρκίδου

 

 Κυριακή 11/03/2018